หลวงปู่ดูลย์ สอนว่า
"พบจิตให้ทำลายจิต พบผู้รู้ให้ทำลายผู้รู้ จึงจะถึงความบริสุทธิ์อย่างแท้จริง เข้าใจมั้ย?"
หลวงตา พระมหาบัว สอนว่า
"ผู้รู้ คือ อวิชชาตัวแม่"
ตอบ
จิตผู้รู้ ที่เป็นอวิชชาตัวแม่ นั้นคือ "จิตสังขาร" หรืออทิสมานกาย หรือกายทิพย์ ซึ่งตอนที่อยู่ในปรโลกก็เป็นวิญญาณธาตุ ตอนที่เกิดเป็นคนสัตว์ก็กลับเป็นวิญญาณขันธ์ จิตที่เป็นตัวรู้ หรือเป็นจิตสังขาร เป็นพลังงานที่ทำให้เกิดกายมนุษย์ กายสัตว์ กายเทวดา กายพรหม กายเปรต กายยักษ์ ฯลฯ
พูดง่ายๆ กายของทุกชีวิตในทุกภพภูมิในจักรวาล ล้วนเป็นพลังงานของจิตสังขารที่ไม่บริสุทธิ์ ทำให้มันเกิดขึ้น พลังงานของจิตสังขารที่ไม่บริสุทธิ์ ทำได้แค่ให้ทุกกายในจักรวาล เป็นกายอนัตตา ที่ไม่เที่ยง เป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
ย้ำ! จิตผู้รู้ตัวนี้เป็นธรรมะและพลังในระดับอนัตตา พลังจิตสังขารทำให้เกิดสรรพสิ่งที่เป็นอนัตตา ต้องเกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นธรรมดา
เราต้องทำลายจิตสังขารที่เป็นที่เป็นพลังทำให้เกิดอนัตตาทิ้งไป จึงจะพบกับจิตอีกอันหนึ่ง ซึ่งเป็นพลังทำให้เกิด อัตตา = อมตะ ไม่ต้องเกิด ไม่ต้องแก่ ไม่ต้องเจ็บ ไม่ตาย จิตที่มีพลังอมตะนี้เรียกว่า จิตหลุดพ้น, จิตพ้นวิเศษ หรือนิพพานจิต
จิตหลุดพ้น, จิตพ้นวิเศษ หรือนิพพานจิต เป็นธรรมชาติที่รู้แจ้ง เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน = พุทธะ ส่วนจิตสังขารเป็นธรรมะของผู้รู้ธรรมดาเท่านั้น
สรุป
จิต มันมี 2 จิต
1. จิตสังขาร ที่ไม่บริสุทธิ์ โลภ โกรธ หลง จิตสังขารตัวนี้ไม่ใช่เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน = พุทธะ จิตสังขาร มันสร้างกายและสร้างจิตสังขาร(อทิสมานกาย)ตัวใหม่ เพื่อสืบต่อ หรือเพื่อสืบชาติภพของมันไปเรื่อยๆ จิตสังขารตัวนี้ เป็นธรรมะในระดับอนัตตา ที่ต้องเกิด แก่ เจ็บ ตายไม่สิ้นสุด พระพุทธเจ้าเรียกจิตสังขารที่ต้องเกิดแก่เจ็บตายไปเรื่อยๆว่า "สังขตะธาตุ"
2. จิตมหาบริสุทธิ์ หรือ จิตหลุดพ้น, จิตพ้นวิเศษ หรือนิพพานจิต จิตตัวนี้ เป็นธรรมะในระดับอัตตา = อมตะ ที่ไม่ต้องเกิด ไม่ต้องแก่ ไม่ต้องเจ็บ ไม่ต้องตาย อยู่เป็นนิรันดรตลอดไป พระพุทธเจ้าเรียกจิตมหาบริสุทธิ์ หรือ จิตหลุดพ้น, จิตพ้นวิเศษ หรือนิพพานจิต ว่า "อสังขตะธาตุ" หรือ "นิพพานธาตุ" หรือ "พุทธะ"
ศาสนาอื่นเรียกจิตมหาบริสุทธิ์ หรือ จิตหลุดพ้น, จิตพ้นวิเศษ หรือนิพพานจิต ที่เป็น "อสังขตะธาตุ" หรือ "พุทธะ"
ว่า : "องค์พระผู้เป็นเจ้า"
เป้าหมายสำคัญที่สุดของพระพุทธศาสนา คือ นำจิตจิตสังขาร ที่ไม่บริสุทธิ์ ของมนุษย์ และสรรพชีวิตในทุกภพภูมิ กลับไปเป็น "อสังขตะธาตุ" หรือ "นิพพานธาตุ"หรือ "พุทธะ" หรือ "องค์พระผู้เป็นเจ้า" เหมือนเดิม เพราะพระเจ้าก็คือมนุษย์อย่างเรา ที่เข้าถึงความบริสุทธิ์แห่งจิตสูงสุด
"พบจิตให้ทำลายจิต พบผู้รู้ให้ทำลายผู้รู้ จึงจะถึงความบริสุทธิ์อย่างแท้จริง เข้าใจมั้ย?"
หลวงตา พระมหาบัว สอนว่า
"ผู้รู้ คือ อวิชชาตัวแม่"
ตอบ
จิตผู้รู้ ที่เป็นอวิชชาตัวแม่ นั้นคือ "จิตสังขาร" หรืออทิสมานกาย หรือกายทิพย์ ซึ่งตอนที่อยู่ในปรโลกก็เป็นวิญญาณธาตุ ตอนที่เกิดเป็นคนสัตว์ก็กลับเป็นวิญญาณขันธ์ จิตที่เป็นตัวรู้ หรือเป็นจิตสังขาร เป็นพลังงานที่ทำให้เกิดกายมนุษย์ กายสัตว์ กายเทวดา กายพรหม กายเปรต กายยักษ์ ฯลฯ
พูดง่ายๆ กายของทุกชีวิตในทุกภพภูมิในจักรวาล ล้วนเป็นพลังงานของจิตสังขารที่ไม่บริสุทธิ์ ทำให้มันเกิดขึ้น พลังงานของจิตสังขารที่ไม่บริสุทธิ์ ทำได้แค่ให้ทุกกายในจักรวาล เป็นกายอนัตตา ที่ไม่เที่ยง เป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
ย้ำ! จิตผู้รู้ตัวนี้เป็นธรรมะและพลังในระดับอนัตตา พลังจิตสังขารทำให้เกิดสรรพสิ่งที่เป็นอนัตตา ต้องเกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นธรรมดา
เราต้องทำลายจิตสังขารที่เป็นที่เป็นพลังทำให้เกิดอนัตตาทิ้งไป จึงจะพบกับจิตอีกอันหนึ่ง ซึ่งเป็นพลังทำให้เกิด อัตตา = อมตะ ไม่ต้องเกิด ไม่ต้องแก่ ไม่ต้องเจ็บ ไม่ตาย จิตที่มีพลังอมตะนี้เรียกว่า จิตหลุดพ้น, จิตพ้นวิเศษ หรือนิพพานจิต
จิตหลุดพ้น, จิตพ้นวิเศษ หรือนิพพานจิต เป็นธรรมชาติที่รู้แจ้ง เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน = พุทธะ ส่วนจิตสังขารเป็นธรรมะของผู้รู้ธรรมดาเท่านั้น
สรุป
จิต มันมี 2 จิต
1. จิตสังขาร ที่ไม่บริสุทธิ์ โลภ โกรธ หลง จิตสังขารตัวนี้ไม่ใช่เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน = พุทธะ จิตสังขาร มันสร้างกายและสร้างจิตสังขาร(อทิสมานกาย)ตัวใหม่ เพื่อสืบต่อ หรือเพื่อสืบชาติภพของมันไปเรื่อยๆ จิตสังขารตัวนี้ เป็นธรรมะในระดับอนัตตา ที่ต้องเกิด แก่ เจ็บ ตายไม่สิ้นสุด พระพุทธเจ้าเรียกจิตสังขารที่ต้องเกิดแก่เจ็บตายไปเรื่อยๆว่า "สังขตะธาตุ"
2. จิตมหาบริสุทธิ์ หรือ จิตหลุดพ้น, จิตพ้นวิเศษ หรือนิพพานจิต จิตตัวนี้ เป็นธรรมะในระดับอัตตา = อมตะ ที่ไม่ต้องเกิด ไม่ต้องแก่ ไม่ต้องเจ็บ ไม่ต้องตาย อยู่เป็นนิรันดรตลอดไป พระพุทธเจ้าเรียกจิตมหาบริสุทธิ์ หรือ จิตหลุดพ้น, จิตพ้นวิเศษ หรือนิพพานจิต ว่า "อสังขตะธาตุ" หรือ "นิพพานธาตุ" หรือ "พุทธะ"
ศาสนาอื่นเรียกจิตมหาบริสุทธิ์ หรือ จิตหลุดพ้น, จิตพ้นวิเศษ หรือนิพพานจิต ที่เป็น "อสังขตะธาตุ" หรือ "พุทธะ"
ว่า : "องค์พระผู้เป็นเจ้า"
เป้าหมายสำคัญที่สุดของพระพุทธศาสนา คือ นำจิตจิตสังขาร ที่ไม่บริสุทธิ์ ของมนุษย์ และสรรพชีวิตในทุกภพภูมิ กลับไปเป็น "อสังขตะธาตุ" หรือ "นิพพานธาตุ"หรือ "พุทธะ" หรือ "องค์พระผู้เป็นเจ้า" เหมือนเดิม เพราะพระเจ้าก็คือมนุษย์อย่างเรา ที่เข้าถึงความบริสุทธิ์แห่งจิตสูงสุด
0 comments:
แสดงความคิดเห็น