แดนนิพพานที่มีบ้านมีเมือง(พุทธเกษตร) และแดนนิพพานที่ไม่มีบ้านมีเมือง(ปรินิพพาน) + เกมการเล่นของพวกเรา เหล่าอณูของใจ คือเกมค้นหาตัวเองว่า “ใจ หรือ ปรินิพพาน” มีอยู่จริง‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏

แดนนิพพานที่มีบ้านมีเมือง(พุทธเกษตร) และแดนนิพพานที่ไม่มีบ้านมีเมือง(ปรินิพพาน)

ความว่างมีอยู่หลายชนิด มีทั้งความว่างที่ไม่มีตัวตน และความว่างที่มีตัวตน  หลวงปู่ดู่จึงสอนว่า

"แดนพระนิพพานจริงๆ ไม่มีอะไรเลย  เป็นสภาพของความว่างเปล่า  แต่ไม่ใช่สูญนะแก"

ก่อนหน้านั้นหลวงปู่ดู่พูดถึงกุฏิของพระพุทธเจ้า วิมานแก้ว และวิมานพระธรรม คือ สิ่งที่มีอยู่ในเมืองเมืองนิพพาน “เมื่อไปถึงวิมานแก้วได้แล้ว เป็นวิมานแก้วของพระพุทธเจ้าก็เหมือนกุฏิของ พระพุทธเจ้า นอกจากนี้ก็มีวิมานพระธรรม ...."

เจตจำนงของความว่างเปล่าของใจ(ปรินิพพาน)เป็นผู้สร้างเมืองนิพพาน(พุทธเกษตร) เป็นที่อยู่ของพระเจ้า(พระอรหันต์) และให้พระเจ้า(พระอรหันต์)สร้างที่อยู่ของสรรพจิตที่ติดกิเลสและอวิชชา คือ สร้างโลก และจักรวาล รวมทั้งนรกสวรรค์และพรหมโลก

โลก และจักรวาล รวมทั้งนรกสวรรค์และพรหมโลก ล้วนเป็นของสูญที่ไม่มีตัวตน แต่ความยึดมั่นถือมั่นของพวกเรา ลวงหลอกพวกเราให้เห็น สิ่งที่ว่างเปล่าเหล่านั้นเป็นของจริง และมีตัวตน

ส่วนแดนนิพพานที่มีบ้านมีเมือง เกิดจากจิตว่างที่ไม่มีความยึดมั่นถือมั่น สร้างเมืองจำแลงนี้ขึ้นมา เพื่อให้ผู้บรรลุอรหันต์ ที่เป็นธรรมกาย และเป็นกายทิพย์มหาบริสุทธิ์ได้มีที่อยู่ เพื่อสอนให้ทุกสรรพจิตที่ติดอวิชชา ได้เข้าถึงนิพพาน   ถ้าจิตว่างที่เป็นกายทิพย์และธรรมกายเหล่านั้น ไม่ต้องการที่อยู่ และไม่มีกิจใดต้องทำอีก  ก็เข้าสู่ปรินิพพาน เป็นจิตว่างเฉยๆไป

ความสุขอย่างยิ่งยวด เรียกว่า "นิโรธ"  ไม่ต้องการอาศัยสิ่งใดทำให้มันสุข แค่ปล่อยวางทุกสิ่งออกจากใจ ก็เป็นสุขแล้ว  จิตปรินิพพานจึงสามารถอยู่ในความว่างได้ชั่วนิรันดร

เกมการเล่นของพวกเรา เหล่าอณูของใจ คือเกมค้นหาตัวเองว่า “ใจ หรือ ปรินิพพาน” มีอยู่จริง

 ตอนนี้คุณเข้าใจหรือยังล่ะว่า  ทำไมเราที่ไม่มีทุกข์ จึงเปล่าเปลี่ยว  เพราะไม่มีใครหรืออะไรรู้ว่า เรา "ใจ" หรือ ปรินิพพาน มีตัวตน  เราจึงต้องสร้างพระเจ้า สร้างมนุษย์และสรรพจิตใน 16 โลก แต่ละโลกมี 13 มิติ ขึ้นมา  เพื่อให้พวกเขาซึ่งก็คือเรา  ช่วยรับรองว่า  กูไม่ได้บ้า  กู"ใจ" หรือ ปรินิพพาน มีตัวตนจริงๆ  แต่มึงมองไม่เห็นกูด้วยอายตนะใดๆทั้งสิ้น  นอกจากด้วยใจของมึง

พวกเราแต่เดิมเป็น"ใจ" หรือนิพพานแท้ หรือปรินิพพาน พวกเราเป็นจิตที่ว่างเปล่า อยู่ในความว่างเปล่า ไม่มีอวิชชา  ภาวะนั้นมันดีและประเสริฐที่สุดแล้ว  แม้ว่าจะไม่มีทุกข์  แต่มันเปล่าเปลี่ยว  เพราะต้องอยู่ตามลำพังเพียงหนึ่งเดียวในความว่างเปล่าชั่วนิรันดร   ใจ....จึงไปสร้างจิตปภัสสรในจักรวาลและนอกจักรวาล ที่มีกายให้ช่วยมายืนยันว่า "ใจ" หรือนิพพานแท้ หรือปรินิพพาน มีอยู่จริงๆ

อธิบายให้ชัดขึ้น

เรา "ใจ" ปรินิพพาน ได้คิดเกมส์เล่น ดีกว่าไม่ได้ทำอะไรเลย เกมนั้นเป็นเกมค้นหาตัวเอง  โดยใจหนึ่งเดียวนั้น สั่งให้ตัวเองกระจายตัวเองออกเป็นใจน้อยๆจำนวนเป็นอนันต์ แล้วให้ใจน้อยๆที่มีฤทธานุภาพไม่จำกัดนั้น  สร้างเมืองนิพพาน(พุทธเกษตร)  เป็นที่อยู่ของใจน้อยๆ  ซึ่งตอนนี้เนรมิตตัวเองออกเป็นธรรมกาย และกายทิพย์มหาบริสุทธิ์ หรือพระเจ้าแล้ว  หลังจากนั้น พระเจ้าก็ทำการสร้างสรรพสิ่งต่างๆจากธาตุ 4  เมื่อสร้างเสร็จแล้ว เราก็ให้กายทิพย์มหาบริสุทธิ์ต่างๆ ลืมตัวเองว่าเป็นพระเจ้า  โดยให้อวิชชาเข้ามาลวงจิตที่ปภัสสรเหล่านั้นได้

เกมส์ค้นหาตนเองจึงเริ่มต้นขึ้นหลังจากจิตติดอวิชชา  จนในที่สุดเราก็ตกภูมิลงมา  อาจจากเมืองนิพพาน  ลงมาอยู่ในเมืองพรหมโลก  และก็ร่วงลงมาเรื่อยๆ  ลงมาเกิดในสวรรค์  ในโลกมนุษย์ และภพภูมิอื่นๆ  รวมทั้งในอบายภูมิต่างๆ

จุดมุ่งหมายของพวกเรา คือ ต้องหาทางกลับบ้านเก่า(เมืองนิพพาน)ให้ได้  เราจึงจะช่วยยืนยันได้ว่า "ใจ" หรือ ปรินิพพาน มีตัวตนจริงๆ  รู้ได้ด้วยใจของพระเจ้า(อรหันต์)เท่านั้น