คุณรักพงษ์ ชุมพาลี ถามว่า:
ผมเข้าใจถูกรึเปล่าครับ
ว่าความสุข ก็คือความทุกข์ชนิดหนึ่ง …แม่นแล้ว พระพุทธเจ้าของเราเรียกความสุขทางโลกว่า
เป็น ความทุกข์น้อย
สุขกับทุกข์ในโลก
ก็คือสังขารหรืออภิสังขารมาร... สังขารหรืออภิสังขารมาร = ความคิดนึกปรุงแต่ง ด้วยเหตุนี้ ดับความคิดนึกปรุงแต่งทุกชนิดได้ ก็คือหมดทุกข์ หรือพ้นทุกข์ จิตจะว่างสงบ ความสุขใดๆจะหาเท่าความสงบนั้นไม่มี
ความพ้นไปจากสุขและทุกข์ นั้นแหละคือพ้นโลกจึงเป็นบรมสุข... สุขและทุกข์ ทางโลก สุขทางโลก = ได้สิ่งมาสนองความต้องการ; ทุกข์ทางโลก = ไม่ได้สิ่งมาสนองความต้องการ หรือได้มาน้อยกว่าความต้องการ
สรุปสั้นๆว่า
ทุกข์เกิดจากอะไร
ทุกข์(ส่วนใหญ่)เกิดจากการที่ไม่ได้ตามปรารถนาครับ
แต่มีทุกข์ที่แม้ไม่ได้ตามปรารถนาอะไรแต่ก็มีทุกข์ด้วย ทุกข์ตัวนี้เกิดจากความคิดฟุ้งซ่าน
ทุกข์(ส่วนใหญ่)เกิดจากการที่ไม่ได้ตามปรารถนาครับ
แต่มีทุกข์ที่แม้ไม่ได้ตามปรารถนาอะไรแต่ก็มีทุกข์ด้วย ทุกข์ตัวนี้เกิดจากความคิดฟุ้งซ่าน
ถาม
ทุกข์เพราะมีสุขจ่ะ
dhammajak โพสต์
ตอบ
ทุกข์มีเพราะมีสุข นั่นเป็นทุกข์สุขทางโลกียะ สิ่งนั้นเป็นเรื่องของการยึดมั่นถือมั่นในขันธ์ 5 สุขอันประเสริฐที่พระพุทธเจ้าพูดถึง เป็นสุขที่ไม่มีการยึดมั่นถือมั่นในขันธ์ 5 ที่เรียกว่า "นิพพาน" หรือ จิตว่างสงบไม่กำเริบไปเอาทุกข์สุขทางโลกียะมาอีก
คุณพระนายดีกล่าวได้ถูกต้อง
ทุกข์มี. เพราะมี. เรา
เรามี. เพราะมี อุปาทาน
อุปาทาน คือ ความยึดมั่นถือมั่น
ไม่มีอุปาทาน คือ ไม่มีความยึดมั่นถือมั่นในขันธ์ 5 (กายและจิตของมนุษย์) ก็ไม่มีทุกข์ ว่างและสงบอย่างเดียว
0 comments:
แสดงความคิดเห็น