ทำไมมนุษย์เป็นสัตว์ประเสริฐ เทวดาหรือพรหมก็ยังไม่ใช่สัตว์ประเสริฐ

คุณมุ่งทางธรรมเป็นตัวแทนฝ่ายมนุษย์

ผมPhonsakขอเป็นตัวแทนฝ่ายสัตว์บ้าง  เพราะผมเป็นผู้ที่คุยกับสัตว์ทางจิตได้รู้เรื่อง

เหตุผลที่คุณม่งทางธรรมกล่าว ก็ดูเหมือนจะถูกต้องเป็นส่วนใหญ่ เช่น เมื่อเรามาพิจารณาดูแล้ว คำว่า สัตว์ประเสริฐ ก็คือเราสามารถเลือกทางเดินของเราได้ ว่าเราจะเดินไปทางไหน ทางดี หรือทางชั่ว เราจะไปนรก หรือสวรรค์ หรือจะเดินไปสู่นิพพาน

เพราะเราสามารถสร้าง ทาน ศีล ภาวนา และเรายังสามารถมี สติ สัมปชัญญะ ในการกำกับตนตรงนี้เองที่เราเรียกว่า สัตว์ประเสริฐ ธรรมดาแล้วสัตว์โลกทั่วไปล้วนเห็นแก่ได้ เห็นแก่ตัว เอารัดเอาเปรียบ  ผู้ที่แข็งแรงกว่าข่มเหงรังแกผู้ที่อ่อนแอกว่า เอารัดเอาเปรียบกันทุกรูปแบบ

แต่ที่คุณมุ่งทางธรรมกล่าวในข้อนี้ผิดแบบให้อภัยไม่ได้เลยครับ  ธรรมดาแล้วสัตว์โลกทั่วไปล้วนเห็นแก่ได้ เห็นแก่ตัว เอารัดเอาเปรียบ  ผู้ที่แข็งแรงกว่าข่มเหงรังแกผู้ที่อ่อนแอกว่า เอารัดเอาเปรียบกันทุกรูปแบบ  เพราะนั่นไม่ใช่ธรรมดาของสัตว์  แต่เป็นธรรมดาของมนุษย์ที่มีจิตใจเป็นสัตว์นรก

ผมจะบอกเรื่องที่คุณม่งทางธรรมยังไม่รู้ให้ฟังนะ  สัตว์เดรัจฉานส่วนใหญ่ใจประเสริฐกว่ามนุษย์ทั้งนั้น  เพียงแต่ที่เขากลายเป็นสัตว์  เพราะต้องรับวิบากกรรมที่เขาทำตอนเป็นมนุษย์  พอเป็นสัตว์เดรัจฉานแล้ว  เขาจึงเห็นผลกรรมชั่วที่ทำไว้  อยากกลับไปเป็นมนุษย์ตามเดิม  แต่ก็หมดโอกาสแล้ว  ต้องชดใช้วิบากกรรมให้หมดก่อน  มนุษย์ซิยังไม่เห็นผลกรรมชั่วของบาป  จึงประมาทในการทำชั่ว  แต่สัตว์ไม่ประมาทในการทำชั่วแล้ว  เพราะเขาเห็นผลของกรรมทำชั่วอยู่เต็มตา  เขาเพียงรอโอกาสกลับมาเป็นมนุษย์อีกครั้งหนึ่งเท่านั้น

เสือหรือสิงโตมันกินสัตว์อื่นตามธรรมชาติของตัวมันเองเพื่อยังชีพเท่านั้น  ไม่ได้เป็นบาป  ไม่ใช่ผู้ที่แข็งแรงกว่าข่มเหงรังแกผู้ที่อ่อนแอกว่า เอารัดเอาเปรียบกันทุกรูปแบบ...ไอ้นั่นมันมนุษย์ใจชั่ว

เสือหรือสิงโตหรือหมีหรือจระเข้  เวลามันอิ่ม  คุณเอาตัวเข้าไปในปากมัน ให้มันกิน  มันก็ไม่กิน แต่มันอาจจะกัดคุณเพราะรำคาญ

มนุษย์ที่เรียกว่าเป็นสัตว์ประเสริฐ  เพราะมนุษย์ถูกสร้างมาให้เลือกทำความดีความชั่วและทำจิตให้ว่างได้   ในขณะที่สัตว์อื่นแม้แต่เทวดาหรือพรหมก็เลือกได้ลำบาก  เพราะโลกของพวกท่านเป็นโลกแห่งการรับผลของกรรม  ส่วนมนุษย์อยู่ในโลกของการรับผลของกรรม  และอยู่บนโลกการสร้างผลกรรมได้สะดวก  จึงไม่เรียกว่าเทวดาหรือพรหมเป็นสัตว์ประเสริฐ  เทวดาหรือพรหมรวมทั้งสัตว์เดรัจฉาน  และสัตว์ในทุกภพภูมิ  อยากเกิดมาเป็นมนุษย์ทั้งนั้น  จะได้สร้างผลกรรมใหม่ได้สะดวก

มนุษย์ที่ฝึกแล้วนั้น เลิศประเสริฐจนกระทั่งแม้แต่เทวดาและพรหมก็น้อมนมัสการ ดังคาถาว่า

“ มนุสฺสภูตํ สมฺพุทฺธํ อตฺตทนฺตํ สมาหิตํ

เทวาปิ นํ นมสฺสนฺติ … … … … … … ”

แปลว่า “ พระพุทธเจ้า ทั้งที่เป็นมนุษย์นี่แหละ แต่ทรงฝึกพระองค์แล้ว มีพระหฤทัยที่อบรมมาอย่างดี แม้เทพทั้งหลายก็น้อมนมัสการ “

คาถานี้เป็นการเตือนมนุษย์และให้กำลังใจว่า ความดีเลิศประเสริฐของมนุษย์นั้น อยู่ที่การเรียนรู้ฝึกศึกษาพัฒนาตนขึ้นไป มนุษย์จะเอาดีไม่ได้ ถ้าไม่มีการเรียนรู้ฝึกฝนพัฒนาตน เพราะฉะนั้น เราจึงพูดได้ว่า “มนุษย์เป็นสัตว์ประเสริฐด้วยการฝึก” และฝึกได้ไม่มีที่สิ้นสุด

สัตว์อื่นแม้แต่เทวดาหรือพรหม จะฝึกได้ก็ไม่สะดวกเหมือนมนุษย์  หรือแทบไม่ต้องฝึก เพราะอยู่ได้ด้วยสัญชาตญาณ หรือผลของวิบากกรรม  พระพุทธเจ้าทุกพระองค์จึงมาเกิดในชมพูทวีปทั้งนั้น  ไม่ไปเกิดเป็นมนุษย์ในทวีปอื่น  เพราะทวีปอื่นมีอายุยืนนานเป็นแสนๆปีล้านๆปีทั้งนั้น  สอนให้เห็น อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ได้ค่อนข้างยาก  มนุษย์ในทวีปอื่น เป็นคล้ายเทวดาหรือพรหม  รับแต่ผลแห่งวิบากกรรมดี  จึงพัฒนาตนเองเป็นอรหันต์ได้ลำบาก
.....................................

อ้างถึง

ตอบกลับ  Phonsak
มาสอนหมาที่บ้านผมที พันธุ์โกลเด้น โตแล้ว  ทุกวันนี้มันยังไม่เลิกกัดรองเท้าเลย และก็ชอบวิ่งไปล่า ไปกัดสัตว์น้อยๆ ช่วยบอกมันให้เลิกพฤติกรรมนี้ที่ได้ไหมครับ
tsukino โพสต์

คุณเป็นสัตว์ประเสริฐ  ผมยังสอนไม่ได้  ให้ผมไปสอนหมาพันธุ์ดุร้ายซะแล้ว  ธรรมชาติของมันเป็นอย่างไร  มันก็เป็นอย่างนั้น