ทำไมเจ้ากรรมนายเวรอโหสิกรรมให้แล้วจึงยังรับกรรมนั้นอยู่ต่อไป???

จากหัวข้อของคุณ Violetmay: ทำไมเจ้ากรรมนายเวรอโหสิกรรมให้แล้วจึงยังรับกรรมนั้นอยู่ต่อไป???

ตอบ

กรรมเป็นเรื่องของลูกหนี้กรรม และ เจ้าหนี้กรรม  สมมุติว่ากรรมนั้นคือคุณไปฆ่าคนตายมา

เจ้าหนี้กรรม = เจ้ากรรมนายเวร

แม้ว่าเจ้ากรรมนายเวรอโหสิกรรมให้แล้ว  ผลในปรโลกจะไม่มี ถ้า...
1. เจ้ากรรมนายเวรอโหสิกรรมให้แล้ว  
2. ตัวเราผู้ก่อกรรมต้องทำการก้าวล่วงบาปกรรมนั้นด้วย คือ ต้องสำนึกบาป และตั้งใจแน่นแน่ว่าจะไม่ทำบาปนั้นอีก  ถ้าคุณสำนึกเล่นๆ และไม่มีความจริงใจและตั้งใจว่าจะไม่ก่อกรรมแบบนั้นอีก  คุณก็ต้องรับกรรมในปรโลก-ในอบายภูมิหรืออาจจะในนรก

ส่วนผลกรรมในโลกมนุษย์นั้น คุณหลีกเลี่ยงไม่ได้  ยังไงก็ต้องรับ  เพราะเป็นเรื่องของกฎแห่งกรรมบนโลกของวัตถุ  อย่างไรก็ตาม  ถ้าเจ้ากรรมนายเวรอโหสิกรรมให้แล้ว และคุณทำการก้าวล่วงบาปกรรม(สำนึกบาป และตั้งใจแน่นแน่ว่าจะไม่ทำบาปนั้นอีก)  ผลกรรมจะเบาบางลงมาก  กลายเป็นเศษกรรมไป

ตัวอย่าง

เมื่อพระองคุลิมาล  (แม้ว่าจะสำนึกผิดแบบเด็ดขาด และตั้งใจแน่วแน่ว่าจะไม่ฆ่าคนอีก)  แต่ท่านก็ยังต้องได้รับผลกรรมทางโลกอยู่บ้างแต่น้อยมาก  คือ เมื่อท่านไปบิณฑบาต ท่านได้เข้าไปบิณฑบาตในเมืองสาวัตถี ถูกประชาชนขว้างปาด้วยก้อนอิฐ ก้อนหิน และท่อนไม้ จนศีรษะแตก เลือดไหล บาตรก็แตก ผ้าสังฆาฏิก็ขาดวิ่น

= ต้องรับเศษกรรมด้วย เพราะเราไปทำกับขันธ์ 5 (กาย) คนอื่น จึงต้องรับผลกรรมในขันธ์ 5(กาย)ของเราตามกฎแห่งกรรม  แต่ทว่ากรรมนั้นเบาบางลงมาก เป็นเศษกรรม

พอมาเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้า พระผู้มีพระภาคก็ตรัสว่า

"กรรมที่จะให้ผลไปหมกไหม้ในนรกเป็นเวลาหลายหมื่นหลายแสนปี เป็นอันท่านได้รับผลในปัจจุบัน" (รับเศษกรรมไปแล้วจากการโดนทำร้ายบนโลก จึงไม่ต้องรับกรรมใดๆอีกในปรโลก)

สรุป

กรรมในปรโลก ในนรกและอบายภูมิไม่ต้องรับ ถ้าเราสำนึกผิดแบบเด็ดขาด และตั้งใจแน่วแน่ว่าจะไม่ทำบาปเช่นนั้นอีก + เจ้ากรรมนายเวรอโหสิกรรมให้แล้ว  ถ้าเขาไม่อโหสิกรรมให้ เราก็ต้องรับเศษกรรม  เช่น ควรตกลงนรก 100 ปี ก็อาจจะเหลือแค่เป็นเปรต 1 สัปดาห์เป็นต้น

ส่วนกรรมบนโลกที่เราทำกับขันธ์ 5 หรือกายและจิตของเขา  เราต้องรับ  แต่จะรับแค่เศษกรรม เช่น องคุลิมาล เป็นต้น ฆ่าคนมา 999 คน  โดนแค่รุมประชาทัณฑ์นิดหน่อย

เอาตัวอย่างหลวงพ่อจรัญไปอีกตัวอย่าง   

ครั้งหนึ่ง หลวงพ่อจรัญต้องใช้หนี้กรรมที่ไปตอนไก่ผิดๆ  ทำให้พวกไก่ไส้ไหลเป็นน้ำเหลือง ไส้เน่าตายไปวันละหลาย ๆ ตัว จนตายหมดเล้า  ผลกรรมได้ตามสนองหลวงพ่อจรัญในปี ๒๕๑๑  ถ่ายออกมาเป็นเลือดและน้ำเหลืองนานอยู่ ๓ ปี

   พออีก 11 ปีต่อมา  ผลกรรมที่ทำ ก็ยังไม่สิ้นสุด  ทำให้ปี พ.ศ. ๒๕๒๑  ไส้ติ่งของหลวงพ่อจรัญเกิดแตกขึ้นมา  หลวงพ่อจรัญสลบไป แต่ท่านได้กำหนดจิต หายใจทางสะดือ อยู่ในท่าสมาธิ ทุกคนคิดว่าหลวงพ่อจรัญมรณภาพแล้ว  พอหลวงพ่อจรัญได้สติ ก็แข็งใจตั้งจิตอธิษฐานว่า

   “พ่อไก่ แม่ไก่ทั้งหลายเอ๋ย เจ้าจงมารับเมตตาจากข้าพเจ้า ที่ตอนเจ้าไม่ได้เจตนาให้เจ้าตาย เป็นเพราะไม่ได้ศึกษาให้ถ่องแท้ก่อน ถ้าข้าพเจ้ารอดตายจะทำกรรมฐานไปให้ จงอย่าจองเวรจองกรรมกับเราเลย ให้อภัยเราเถิด”

    เจ้าจงมารับเมตตาจากข้าพเจ้า  =  หลวงพ่อจรัญแผ่เมตตาอุทิศกุศลจากกรรมฐานของท่านให้พวกวิญญาณไก่

   ถ้าข้าพเจ้ารอดตายจะทำกรรมฐานไปให้ แล้วหลวงพ่อก็ทำกรรมฐานอุทิศบุญไปให้จริง

เมื่อสิ้นคำอธิษฐาน ก็อุจจาระ ปัสสาวะ ไหลออกมา ทั้งเลือด ทั้งหนองเหม็นคลุ้งไปหมด หมอให้น้ำเกลือและฉีดยาให้  แต่เพราะหลวงพ่อจรัญ เป็นนักกรรมฐาน  ผลบุญที่ท่านแผ่เมตตาออกไปให้พวกวิญญาณไก่ ซึ่งเป็นเจ้ากรรมนายเวรของท่าน  จึงมีมหาศาลมาก  พวกวิญญาณไก่ ซึ่งเป็นเจ้ากรรมนายเวรของท่าน  จึงพอใจและให้อภัยท่าน  ไม่ผูกพยาบาทอีกต่อไป

   คืนนั้นหลวงพ่อจรัญ ได้ทำกรรมฐานส่งผลบุญให้พวกไก่ต่อ  ตามที่ท่านรับปากไว้  พวกไก่ได้มาเต็มไปหมดและบอกหลวงพ่อจรัญว่า  “นี่เป็นท่านนะ ถ้าไม่ใช่ท่าน จะเอาให้ตาย”  หลังจากนั้น หลวงพ่อจรัญก็หายวันหายคืนจนเป็นปกติ