ทุกข์อะไรจะน่ากลัว กลัวอะไรแต่หนีไม่พ้น พ้นอะไรจึงสิ้นสงสาร ใครรู้ได้ไปนิพพาน

หลวงตาท่านหนึ่ง ได้ลองปัญญาทางธรรมผม โดยถามว่า  ทุกข์อะไรจะน่ากลัว  กลัวอะไรแต่หนีไม่พ้น  พ้นอะไรจึงสิ้นสงสาร  ใครรู้ได้จะได้ไปนิพพาน 

ตอบ

ทุกข์อะไรจะน่ากลัว  กลัวอะไรแต่หนีไม่พ้น = ทุกข์จากความคิดที่มาจากกิเลสตัณหา จะเรียกว่า ความคิดนึกที่มาจากกิเลสตัณหา หรือความคิดปรุงแต่งที่มาจากกิเลสตัณหาก็ได้.....ภาษาอังกฤษเรียกว่า demand หรืออุปสงค์  พอไม่ได้supplyหรืออุปาทานมาสนองพอเพียง  ก็คิดนึกปรุงแต่งจนกลุ้มเลย

พ้นอะไรจึงสิ้นสงสาร  ใครรู้ได้จะได้ไปนิพพาน = สิ้นการคิดนึกด้วยกิเลสตัณหา  แต่ให้คิดนึกเห็นว่า  ทุกอย่างในโลก มันเป็นไปตามกรรมเวรที่นำมาสนองเรา  ไอ้พวกบุญมาก  ก็แดกกินจนอ้วน  ไอ้พวกบุญน้อย  ก็ไม่ค่อยมีอะไรจะแดก   เมื่อเห็นอย่างนี้  ก็จะเลิกคิดนึกเรื่องราวของโลก  จิตจึงดิ่งลงสู่ความว่าง  แดกความว่างดีกว่า  demand เป็น 0  ให้ไม่มี supply เลย  ข้าก็อยู่ได้

ปัญหาคือ  พอข้าไม่มี demand แล้ว ไอ้ supply ดันมาเต็มไปหมด  นั่นแหละคือเมืองนิพพาน

อ้างถึง

ความตาย พ้นวัฏสงสาร

ปัญญาอ่อน โพสต์

มารเขาสอนคนปัญญาอ่อนแบบนี้เหรอ  คุณน่าจะไปฆ่าตัวตายนะ  จะได้พ้นวัฏสงสาร