พวกเรารู้จักคำว่า นิพพาน(บุคคลสุญญตา) และ ปรินิพพาน(ธรรมสุญญตา)กันแล้วหรือยัง?

คำว่า นิพพาน(บุคคลสุญญตา) และ ปรินิพพาน(ธรรมสุญญตา)  เท่าที่ผมอ่านตำราทั้งในพุทธเถรวาท และพุทธมหายาน  ดูเหมือนจะไม่มีใครเข้าใจดีพอสักรายเดียว  ผมจึงขอนำมาเสนอ  เพื่อสืบต่อพระพุทธศาสนาของแท้ของพระพุทธเจ้าต่อไป

คำว่าจิตวิสังขาร คือ จิตไม่มีการปรุง จิตว่างอย่างยิ่ง ว่างจากกิเลส ว่างจากความทุกข์ ว่างจากความยึดถือ มี 2 แบบ

 1. จิตยังคิดปรุงแต่งได้  แต่ปรุงแต่งด้วยความบริสุทธิ์(ปรุงแต่งด้วยจิตที่ว่างจากราคะ โทสะ โมหะ- )  แทนที่จะคิดปรุงด้วยกิเลสตัณหา  จิตที่คิดปรุงแต่งด้วยจิตที่ว่างจากราคะ โทสะ โมหะ คือ 1. พระโพธิสัตว์อรหันต์(สัมโภคกาย) และ 2. ธรรมกาย  จิตเหล่านี้จะอยู่ในแดนนิพพาน(พุทธเกษตร)  มหายานเรียกผู้บรรลุเป็นอรหันต์ขั้นนี้ว่า "บุคคลศูนยตา"  เถรวาท เรียกว่า "นิพพาน"


“ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ความกำจัดราคะ ความกำจัดโทสะ ความกำจัดโมหะ นี้เป็นชื่อแห่งนิพพานธาตุ. ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะ ความสิ้นโมหะ นี้เรียกว่า อมตภาพ......" ภิกขุสูตร ที่ ๒ ...

อรหันต์หรือ  "บุคคลศูนยตา"  หรือ "นิพพาน"  คือ ผู้สำเร็จธรรมตามที่ภิกขุสูตร ที่ ๒ กล่าวไว้  จะสังเกตว่าในพระสูตรบอกว่า  จิตเพียงแต่สิ้นราคะ สิ้นโทสะ สิ้นโมหะ  ไม่ได้บอกว่า จิตเหล่านั้น สิ้นการคิดปรุงแต่งสิ่งใดโดยว่างจากราคะ โทสะ โมหะ แต่อย่างใด

- จิตที่มีราคะ โทสะ โมหะยังสร้างโลก สร้างสวรรค์ นรกขึ้นมาได้  เหตุใดจิตที่สิ้นราคะ สิ้นโทสะ สิ้นโมหะ    จะคิดปรุงแต่งสิ่งใดสร้างสิ่งใดจากความว่างแห่งราคะ โทสะ โมหะ..ไม่ได้ล่ะ

2. จิตวิสังขาร ประเภทไม่มีการปรุง หรือ จิตไม่คิดปรุงแต่งอะไรเลยอย่างแท้จริง  ไม่ส่งออกความคิดใดๆทั้งสิ้น  ปิดswitchความคิดจากจิตทั้งหมด  ดังนั้นจึงไม่มีความจำเป็นต้องใช้ธรรมกาย และไม่ต้องใช้กายทิพย์สัมโภคกายอีกต่อไป และไม่ต้องสร้างพุทธเกษตร(แดนนิพพาน) และพุทธภูมิเป็นที่อยู่ด้วย  จิตวิสังขารชนิดนี้ ดำรงอยู่เป็นเพียงจิตที่ว่างอย่างเดียว เป็นพุทธภาวะดั้งเดิม  เป็นวิสังขารแท้จริง  เนื่องจากปิดswitchความคิดจากจิตทั้งหมดแล้ว  ฉะนั้นจึงว่างอย่างยิ่ง ว่างอย่างแท้จริง  นอกจากว่างจากกิเลส ว่างจากความทุกข์ และว่างจากความยึดมั่นถือมั่นแล้ว  แม้แต่ธรรมกายและสัมโภคกายก็ไปเอาทั้งสิ้น(ซึ่งคือ ว่างจากธรรมกายและสัมโภคกาย)   

จิตที่พุทธภาวะดั้งเดิม  เป็นวิสังขารแท้จริงนี้  มีมาก่อนจะมีการสร้างสิ่งที่เป็นอนัตตาไม่ถาวร(โลกและจักรวาล)  และสร้างสิ่งที่เป็นอนัตตาถาวร  - อัตตา ที่เป็นธรรมกาย และ เป็นกายทิพย์สัมโภคกาย

มหาสุญญตา หรือ ธรรมศูนยตา หรือ ปรินิพพาน หรือ พุทธภาวะเริ่มต้น  เป็นผู้สร้างสมมุติและวิมุตติ

สิ่งที่ไม่ได้ถูกสร้างมา  แต่เป็นผู้สร้างสิ่งอื่น ทั้งที่เป็นอมตะและไม่เป็นอมตะขึ้นมา  คือ  มหาสุญญตา หรือ จิกรวาลเดิม  หรือ ธรรมศูนยตา หรือ ปรินิพพาน หรือ พุทธภาวะดั้งเดิมเริ่มต้น นั่นเอง  ซึ่งเป็นความว่างเฉยๆ  เป็นจิตว่างที่ปิดswitchความคิดทั้งหมด เป็นสูญที่มีอยู่ในความว่างอย่างเดียว  

ความว่างอย่างยิ่งตัวนี้  เป็นผู้สร้างสิ่งที่เป็นสมมุติ(โลก/จักรวาล) และ สร้างสิ่งที่เป็นวิมุตติ(พระเจ้า(พุทธะ) และแดนนิพพาน ขึ้นมา  โดยการเปิดswitchจิตที่ว่าง  พอเปิดswitchจิตที่ว่าง  ก็มีพุทธะออกมา 1 องค์   มีเพียงองค์เดียวเท่านั้น  พระพุทธเจ้าเรียกว่า "อาทิพุทธเจ้า"  อาทิพุทธเจ้า  มีฤทธานุภาพมหาศาลเกินจินตนาการ  

หลังจากนั้น  อาทิพุทธเจ้า  ก็แบ่งแยกจิตพุทธเจ้าของตนเองเป็นพุทธเจ้ามากมายเพื่อทำหน้าที่ต่างๆ  แล้วก็ยังแบ่งแยกตัวเองออกเป็นอรหันต์มากมายด้วย  หลังจากนั้นก็ให้บรรดาพุทธเจ้าและเหล่าอรหันต์ต่างๆ  สร้างโลกและจักรวาล สร้างสวรรค์นรก และภพภูมิต่างๆมากมาย  โดยให้กฎแห่งกรรมเป็นผู้จัดสรรสถานที่ที่แต่ละจิตต้องไปอยู่

พระอรหันต์ที่เป็น "บุคคลสุญญตา"  สามารถฝึกให้บรรลุถึงขั้น "ธรรมสุญญตา" ได้  มหายานเขาระบุไว้ชัด  แต่เถรวาทยังสับสน  รู้จักแต่คำว่า "นิพพาน"  ไม่รู้จักคำว่า "ปรินิพพาน" อย่างแท้จริง  ความจริงแล้ว "ปรินิพพาน"  ก็คือ "ธรรมสุญญตา"  เป็นภาวะจิตว่างและเป็นแดนที่ว่างอย่างเดียว  ส่วน "นิพพาน" หรือ "บุคคลสุญญตา" มีธรรมกายอยู่ในพุทธภูมิ(ในพุทธเกษตร) และมีกายทิพย์บริสุทธิ์(สัมโภคกาย)อยู่ในแดนนิพพาน(พุทธเกษตร)