เข้าใจเรื่องบาปกรรม และเวรกรรมจากการทำหมันสัตว์เลี้ยงกันบ้าง

ฐิตา : 

สุนัขและแมวเป็นหนี้บุญคุณมนุษย์ผู้ให้อาหาร ที่อยู่อาศัยที่ปลอดภัย และการดูแลในยามเจ็บไข้ได้ป่วย ยิ่งกว่านั้นความสัมพันธ์กับมนุษย์ใจดีและยุติธรรมยังมีผลดีต่อการเวียนว่ายตายเกิดในวัฏสงสารของสัตว์เลี้ยงด้วย เพราะฉะนั้นมนุษย์มีสิทธิตั้งข้อเงื่อนไขกับสัตว์ที่ตนเลี้ยงบ้าง หากไม่เป็นการเบียดเบียน หรือเอารัดเอาเปรียบจนเกินไป

ในกรณีผู้เลี้ยงต้องการทำหมันสัตว์เลี้ยงเพื่อคุมกำเนิด ช่วยลดภาระและปัญหาของตัวเองและสังคม เมื่อเจตนาก็ไม่โหดร้าย วิธีทำหมันไม่ทรมานและไม่อันตราย สัตว์เลี้ยงทำหมันแล้วยังใช้ชีวิตสะดวกสบายได้ ชาวพุทธเราไม่ต้องรังเกียจ 

ธรรมะ โดย พระอาจารย์ชยสาโร/ Dhamma by Ajahn Jayasaro
NaiChang Boon Shared publicly

ตอบ

พระอาจารย์ชยสาโร ไม่กล้าตอบหรืออย่างไรว่า การทำหมันสัตว์เป็นบาปหรือเป็นบุญ แล้วก็ยังสอนกำกวม อ้างว่า... "มนุษย์มีสิทธิตั้งข้อเงื่อนไขกับสัตว์ที่ตนเลี้ยงบ้าง หากไม่เป็นการเบียดเบียน หรือเอารัดเอาเปรียบจนเกินไป..... ช่วยลดภาระและปัญหาของตัวเองและสังคม เมื่อเจตนาก็ไม่โหดร้าย วิธีทำหมันไม่ทรมานและไม่อันตราย สัตว์เลี้ยงทำหมันแล้วยังใช้ชีวิตสะดวกสบายได้ ชาวพุทธเราไม่ต้องรังเกียจ"

เมื่อพระอาจารย์ชยสาโร ไม่มีความรู้ทางธรรมพอ ผมจะตอบให้เอง ผมไม่ไปซี๊ซั๋วตอบเหมือนท่าน

1. เมื่อจิตของเรามีเจตนาอันเป็นกุศล บาปกรรมย่อมไม่มี มีแต่บุญ ถ้าเจ้าของสัตว์ทำหมันสัตว์เลี้ยงเพื่อคุมกำเนิด ช่วยลดภาระและปัญหาของตัวเองและสังคม เจตนาจิตแบบนี้คือบุญชัดๆ 

2. แม้ว่าบาปกรรมจะไม่เกิด แต่เวรกรรมเกิดได้ สัตว์เลี้ยง เช่น แมวตัวเมีย จะเจ็บ เพราะมันไม่เข้าใจว่า เราไปทำร้ายมันเพราะอะไร มันไม่รู้ด้วยว่า มันจะให้กำเนิดแมวอีก 20 ตัวในอนาคต แล้วใครจะเลี้ยงแมวเหล่านี้ และลูกๆของมันจะเป็นแมวจรจัดอดอยาก เป็นภาระของสังคมมนุษย์

หลวงพ่อจรัลเคยปาท่อนไม้ออกนอกกุฏิ ไปถูกหมาตัวหนึ่งโดยไม่ตั้งใจ บาปกรรมไม่เกิดขึ้นกับท่าน เพราะไม่มีเจตนาอกุศล แต่เวรกรรมเกิดขึ้น เพราะหมาตัวนั้นมันเจ็บ มันไม่รู้ใครปามัน มันจึงส่งพลังจิตคือความแค้นไปให้หลวงพ่อจรัล ทำให้วันหนึ่ง หลวงพ่อจรัลกำลังเทศน์สอนเรื่องกรรมอยู่ จู่ๆก็มีท่อนไม้ที่โดนลมแรงพัดมา กระทบถูกหัวของท่านแตก...นี่แหละคือเวรกรรมที่หลวงพ่อจรัลได้รับ

แต่ถ้าไอ้หมาตัวนั้น มันรู้ว่าเป็นหลวงพ่อจรัลที่ปาท่อนไม้ออกไปกระทบถูกมันโดยไม่ตั้งใจ มันก็ให้อภัยและอโหสิกรรมให้หลวงพ่อจรัล เพราะหลวงพ่อจรัลเป็นผู้มีพระคุณให้ข้าวให้น้ำมันกินประจำ

แมวที่โดนทำหมันก็เหมือนกัน มันส่งพลังความแค้นออกมาให้กับคนที่ทำมันเจ็บ เวรกรรมจึงมี ตอนหลังเมื่อมันรู้ว่า เป็นเจ้าของมันเป็นผู้ทำให้มันเจ็บ มันก็ให้อภัยและอโหสิกรรมให้เจ้าของ เวรกรรมนั้นจึงหมดไป ส่วนบาปกรรมไม่มีอยู่แล้ว เพราะผู้เป็นเจ้าของแมวทำบุญเพื่อลูกหลานของมันและเพื่อสังคมมนุษย์